Metody pracy
„W dzieciństwie niewiele zależy od nas, wiele zaś od tych, którzy są z nami.”
prof. Bronisław Rocławski
Jako placówka dydaktyczno-wychowawcza mamy za zadanie min. wspierać i stymulować dziecięcą ciekawość świata staramy się więc wykorzystywać różnorodne metody pracy, gdyż wiemy, że tylko w ten sposób można właściwie zadbać o wszechstronny rozwój dzieci. W Akademii Przedszkolaka wykorzystujemy tradycyjne i nowatorskie metody pracy z dziećmi.
pobierz:
Program nauczania języka angielskiego zgodny z Podstawą Programową.pdf
Program profilaktyczny z zakresu edukacji ekologicznej.pdf
Podstawa programowa
Program Akademii Przedszkolaka jest zgodny z podstawą programową wychowania przedszkolnego zatwierdzoną przez Ministra Edukacji Narodowej (Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 30 maja 2014r., Dz.U. 2014 poz. 803)
Glottodydaktyka
Pragniemy, aby edukacja językowa dzieci była w naszym przedszkolu wielką radosną przygodą, dlatego doceniamy zasady glottodydaktyki, opracowanej przez prof. Bronisława Racławskiego. Zabawy dydaktyczne, których zadaniem jest przygotowanie dziecka do nauki czytania i pisania, można prowadzić już w najmłodszej grupie przedszkolnej, a nawet znacznie wcześniej. Wykorzystywane są do tego klocki LOGO, które ułatwiają organizowanie dzieciom zabaw, mających na celu doskonalenie mowy, a potem przygotowanie do płynnego czytania ze zrozumieniem, pisania, nauki ortografii.
Edukacja matematyczna
W zakresie edukacji matematycznej stosujemy metodę opracowaną przez prof. E. Gruszczyk-Kolczyńską. Jest to zakres kształcenia sprzyjający stymulowaniu uzdolnień matematycznych u dzieci i dobrze przygotowujący je do nauki matematyki w szkole. Metoda ta została opracowana na podstawie badań naukowych zmierzających do połączenia w jeden proces:
- intensywnego wspomagania rozwoju inteligencji operacyjnej dzieci,
- kształtowania odporności emocjonalnej potrzebnej dzieciom do pokonywania trudności,
- rozwijania umiejętności matematycznych stosowanych w codziennym życiu i wymaganych potem na lekcjach matematyki.
„Edukacja przez ruch”
To system form i metod kształcenia, który wykorzy-stuje naturalny, spontaniczny ruch organizmu. Człowiek rusza się, a więc przez ruch uaktywnia zmysły, dzięki którym poznaje otaczający go świat.
Metoda „Edukacji przez ruch” to zbiór wielu ćwiczeń, usprawniających poszczególne funkcje organizmu. Ćwiczenia i zabawy tego systemu bazują na ruchu, angażując zintegrowane ruchy różnych części ciała prowadzą do powstania pracy plastycznej. W systemie dzieci poruszają się tak, jak proponuje ich organizm.
Poprzez pracę tą metodą dziecko:
- usprawnia motorykę małą poprzez kreślenie znaków grafomotorycznych
- zdobywa umiejętność składania papieru wg zasad origami
- wzbogaca swój słownik oraz nabywa umiejętności wypowiadania się
- rozwija umiejętności współpracy w grupie
- odreagowuje stresy i niepowodzenia
- zwiększa poczucie własnej wartości
- będzie miało okazję przeżyć sukces
Metoda Ruchu Rozwijającego Weroniki Sherborne
Metoda Ruchu Rozwijającego Weroniki Sherborne to system ćwiczeń i zabaw ruchowych, które wywodzą się z naturalnych potrzeb dziecka, zaspokajanych w kontakcie z dorosłym — tzw. baraszkowanie pojawiające się we wczesnym dzieciństwie. Metoda ta jest propagowana na całym świecie jako jeden z ważniejszych czynników rozwoju psychomotorycznego małych dzieci.
Wykorzystuje dotyk, ruch oraz wzajemne relacje fizyczne, emocjonalne i społeczne do rozszerzania:
- świadomości własnego ciała i usprawniania ruchowego,
- świadomości przestrzeni i działania w niej,
- pogłębiania kontaktu z innymi ludźmi.
Ćwiczenia Ruchu Rozwijającego są okazją do:
- poznania własnego ciała,
- usprawniania motoryki,
- poczucia własnej siły, sprawności i związanych z tym możliwości ruchowych.
Dzięki metodzie Ruchu Rozwijającego dziecko:
- zaczyna mieć zaufanie do siebie, zyskuje poczucie bezpieczeństwa,
- poznaje przestrzeń wokół siebie,
- uczy się kontrolowania przestrzeni – poznaje przestrzeń, uczy się, jak jego ciało
- porusza się w przestrzeni, co rodzi zaufanie do własnego ciała oraz poczucie bezpieczeństwa wobec otoczenia,
- dzieli przestrzeń z innymi ludźmi, co jest źródłem empatii,
- nawiązuje kontakt początkowo z jedną osobą, potem z grupą — jest to okazja podjęcia współdziałania z innymi osobami, dostarcza poczucia wspólnoty i przeżycie szczęścia.
Bardzo ważnym walorem metody W. Sherborne jest to, iż w atmosferze radosnej zabawy umożliwia dzieciom zaspokojenie takich potrzeb psychicznych jak: bezpieczeństwa, wzrostu i rozwoju, w tym potrzeb społecznych i poznawczych. Ponadto Ruch Rozwijający pozwala na osiąganie zamierzonych efektów poprzez eliminowanie czynników stresujących typu: nakaz, przymus, strach, obawa.
Metoda Dobrego Startu
Metoda Dobrego Startu Marty Bogdanowicz to system ćwiczeń oddziałujących przede wszystkim na procesy instrumentalne: percepcyjne i motoryczne. Zasadniczą rolę odgrywają w tej metodzie trzy elementy: wzrokowy (wzory graficzne), słuchowy (piosenka) i motoryczne (wykonywanie ruchów zorganizowanych w czasie i przestrzeni, odtwarzanie wzorów graficznych, zharmonizowanych z rytmem piosenki). Celem metody jest jednoczesne usprawnienie czynności analizatorów: wzrokowego, słuchowego i kinestetyczno-ruchowego, kształcenie lateralizacji, orientacji w schemacie ciała i przestrzeni. W jej założeniach leży więc usprawnienie i koordynacja, czyli integrowanie funkcji wzrokowo-słuchowo-ruchowych, a także harmonizowanie wszystkich funkcji psychomotorycznych. Dzięki tej integracji dochodzi do wykształcenia prawidłowej orientacji czasowo-przestrzennej, możliwości wykonywania ruchów dowolnych, coraz lepiej zorganizowanych, zlokalizowanych w określonej przestrzeni i czasie. Metoda ta ponadto kształci też zdolność rozumienia i operowania symbolami abstrakcyjnymi, co ma szczególne znaczenie dla dzieci rozpoczynających naukę szkolną.
Pedagogika zabawy
Pedagogika zabawy jest symboliczną nazwą poszukiwań metodycznych, ułatwiających proces uczenia. Już samo pojęcie „ zabawa” daje miłe skojarzenia „ coś, co jest przyjemne, daje radość, wyzwala spontaniczne zachowanie”
W czasie zajęć prowadzonych metodą pedagogiki zabawy wykorzystywane są:
- różnorodne gry i zabawy ruchowe i interakcyjne dostosowane do tematu zajęć,
- zabawy powitalne i pożegnalne mające na celu rozluźnienie, wyciszenie wprowadzenie uczestników w tematykę zajęć,
- zabawy z chustą animacyjną,
- taniec integracyjny, czyli dobór odpowiednich kroków, ruchów rąk do określonej melodii i treści,
- śpiewanie piosenek znanych i nauka nowych,
- szeroko rozumiana majsterka, czyli wykonywanie różnych przedmiotów, rysunków, zabawek przydatnych podczas zajęć
Ta różnorodność stosowanych metod i technik pracy, dostosowanych do możliwości wychowanków, angażujących ich wszystkich we wspólnej zabawie, przeżywaniu przygód i zdobywaniu kolejnych doświadczeń i umiejętności, ma olbrzymi wpływ na psychiczny i fizyczny rozwój dziecka. Zabawowa forma zajęć, najbliższa dziecku, sprawia, ze czuje się ono bezpieczne, swobodne, bardziej otwarte i chętne do współdziałania. W takiej atmosferze dziecko chętniej przyjmuje nowe wiadomości z wielu dziedzin życia, łatwiej znosi porażki, potrafi pokazać swoje mocne strony, co z kolei pozytywnie wpływa na jego samoocenę. We wspólnej zabawie i pracy dzieci uczą się rozumienia i przestrzegania norm społecznych, współdziałania, zrozumienia dla drugiej osoby, nawiązywania dobrych kontaktów, życzliwości, pokonują różne bariery (nieśmiałość, lęk przed występem przed grupą).
Nasze założenia programowe realizowane są w przyjaznej dziecku atmosferze. Nauczyciele wykorzystują wiedzę psychologiczno-pedagogiczną opartą na koncepcjach „Wychowanie bez porażek” Thomasa Gordona oraz „Jak mówić, żeby dzieci nas słuchały; Jak słuchać, żeby dzieci do nas mówiły” Adele Faber i Elaine Mazlish.
